ihvan ile Erdoğan arasında kendilerini temsil edecek resmi bir parti kurmak için görüşmeler

Erdoğan gelecek seçimleri garantiye almak için kendisine sadık partileri artırmak istiyor

İhvan’ın kurucu ideoloğu Hasan el-Benna, İlâ’ş-Şebab adlı kitabında “İslam prensiplerine dayanmayan devlet düzenini ve siyasi partilerin hiçbirini kabul etmiyoruz” der. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “demokrasi,  amacımıza ulaşmanın aracıdır” sözü, el-Benna’nın İslamcı ideolojisiyle bire bir örtüşür.

“İslamcı” ile İslam ve Müslüman aynı değildir. İslamcı, dini siyasi hedefi ve maddi çıkarı için kullanır. Müslüman, İslamı takvaya adanmış haramsız bir yaşamın rehberi kabul eder. AKP bin yıllık Müslüman Anadolu’ya İslamcılığı (ortaçağı) dayatıyor ve olası engelleri de hedefe koyuyor. TSK’ye kumpaslar, yargı ve parlamento ile birlikte, üniversiteden bürokrasiye devletin bütünü ile denetim altına alınması, CHP’nin kurumsal kimliğine yönelik yıllardır sürdürülen temelsiz saldırılar ve arızalı doğumu kutsamalar, bu planın parçalarıdır.

YETERİNCE KAVRANAMIYOR

Partili Cumhurbaşkanı’nın sınırsız popülist yeteneği, İhvan aşkı ve kendisini adadığı “davası” uğruna her şeyi göze aldığı hâlâ yeterince kavranabilmiş değil. Genel seçim yapılacak mı, yapılırsa hangi konjonktürde olacak, seçimi kaybetmesi halinde iktidar yenilgiyi kabullenecek mi, bunlar üzerinde düşünülmüyor.

İki buçuk milyon geçmez oyu “geçer”, kazanılmış İstanbul Belediyesi’ni “kazanılmamış” sayan YSK orada duruyorken, Yargıtay’ın yüksek hâkimleri, bir aylık üyesini AYM’ye göndermeyi içine sindirebilmişken, Cumhuriyetin valileri Erdoğan’a bağlılığını vurguluyor ve vatana ihanetten mahkûm Atıf Hoca’yı sahipleniyorken...

YAŞ toplantısında, 700 kadar albayın emekli edilmesindeki giz nedir? Güvenlik güçlerinin ihtiyaç duyulması halinde Silahlı Kuvvetler’in ateş gücünden yararlanmasına ilişkin düzenleme neyin hazırlığıdır? Polis sayısının, Silahlı Kuvvetler toplamının yarısını geçmiş olması sadece asayişle mi ilgilidir? Çağdaş dünyada devletin gücü inzibat kuvvetlerinin çokluğu ile değil, hukukun üstünlüğü ve bürokrasisinin sağlamlığı ile ölçülüyor.